Hoe was jouw pad naar deze positie in de zorg?
In mijn kinderjaren wilde ik graag dierenarts worden haha, het verzorgende en de wereldverbeteraar in mij was geboren!
In eerste instantie ben ik met bijbaantjes zoals bij de Hema, V&D en in de horeca begonnen op de arbeidsmarkt, vervolgens kreeg ik mijn twee kinderen. Als alleenstaande moeder ben ik toen via het Groene Kruis als huishoudelijke hulp gestart. Vrij snel kon ik de overstap maken en als psychiatrisch verpleegkundige aan de slag, dit was in combinatie met de opleiding SPW (sociaalpedagogisch werk). De nachtdiensten die bij deze functie hoorden kon ik, ontdekte ik, niet goed combineren met mijn rol als moeder. Ik kon toen overstappen naar een peuterspeelzaal. Na 7 jaar was het mogelijk dat ik een eigen zaal kon krijgen, maar op dat moment was ik toe aan een nieuwe uitdaging. Bij Xonar kon ik aan de slag als groepsbegeleider en zo ging ik werken met uit huis geplaatste pubers. De ervaring die ik hier opdeed was voor mij de inspiratie waardoor ik wist hoe ik dingen zelf graag zou willen doen. Na een paar jaar bij Xonar ben ik als ZZP’er gestart, als begeleider. Dit heb ik 10 jaar met veel plezier gedaan, in deze periode heb ik ook een website opgericht waar ZZP’ers zich konden profileren door foto’s, filmpjes en presentaties van zichzelf te zetten.
Op het moment dat een bekende van me vroeg of ik de zorg kon organiseren rondom zijn hulpbehoevende vader ontstond de basis van waar we nu staan. Deze vader had op meerdere fronten zorg nodig (diabeet, weduwnaar en dementerend) en door mijn netwerk binnen het platform konden we de gevraagde zorg per week gaan leveren als team. Dit was een erg positieve ervaring.

Vanuit mijn keukentafel ging ik naar een pand bij de winkels op malberg, van daaruit groeiden we door naar een pand bij de winkels op Caberg. Inmiddels hebben we een zelfsturend team van ongeveer 25 man en doen we de dagbesteding op de boerderij.

Vertel eens wat over het werk en over het team?

We hebben momenteel 4 wijkverpleegkundigen en voor de routes in de thuiszorg verdelen we het werk over 20 man. We zijn kleinschalig en dat houdt het contact met de clienten persoonlijk. Dat is een grote kracht van onze hulpverlening. Daarnaast bieden we 4 dagen per week dagbesteding aan clienten. Met deze doelgroep, de dementerende ouderen, maken we programma’s waarbij we met en voor ze koken en er wisselende knutselmogelijkheden zijn. Vaak zijn we met ze buiten als het weer goed is, er zijn drie zitgelegenheden gemaakt waar het comfortabel is bij verschillende weersomstandigheden. Ze genieten van de aandacht, de grote boerderij tuin met de dieren, en de authentieke inrichting van het pand doet ze veel en dat is natuurlijk heel mooi om te zien. Alles is ingericht in de sfeer van 60 jaar geleden. Voor deze mensen is dit een feest van herkenning en ze leven er vol verbazing helemaal van op; oude tegelvloeren, antieke vogelkooitjes, de balkenkamer en de verhalen van weleer komen zo weer los!

We bieden ook een stukje individuele begeleiding thuis voor mensen die ondersteuning nodig hebben om mee te doen aan de maatschappij.
Dit is vaak praktische ondersteuning rondom structuur, instanties, financiën en wordt tijdelijk of voor langere perioden aangeboden.

Wil je wat over jezelf vertellen?

Ik kom uit een beschermd gezin, ik was de jongste. Mijn vader was politieagent en ik had een hele lieve moeder. Doordat ik me beschermd voelde heb ik denk ik mijn daadkracht en vertrouwen in de mens ontwikkeld. Ik vertrouw mensen altijd tot ze het tegendeel bewijzen. Van nature ben ik positief ingesteld en hou ik van het leven, van lachen, van lekker eten. Ik gebruik mijn intuïtie en zoek alles uit door met mijn netwerk te overleggen voor ik in actie kom. En alles wat ik zelf niet kan besteed ik uit aan professionals.

Een aantal jaar geleden ben ik enorm verliefd geworden op de man die nu heel veel mogelijk maakt achter de schermen, zonder Etienne had ik mijn droom niet waar kunnen maken. De boerderij  “de drieling” op de Van Akenweg was echt een diep gekoesterde wens. Samen sta je toch sterker. Hij heeft ook nog twee rechterhanden die hij graag gebruikt om ons leven hier en het leven van de clienten mooier te maken!

Hoe zie je de toekomst?
We willen met de tijd en de vraag meegaan, er zal dus nog wel wat groei zijn de komende jaren maar de basis ligt er nu met een team dat echt hart voor de zaak heeft. Daar ben ik zo trots op!

De client echt “zien” blijft de hoofdzaak.
Een wens en doel is om van de stallen woonunits te maken waar een aantal mensen begeleid kunnen gaan wonen. Soms is het zo dat iemand te goed is voor een verpleeghuis maar toch intensievere zorg nodig heeft. Dat zouden we graag op kleine schaal willen bieden.

Ook willen we de beestenboel nog wat uitbreiden. Op dit moment zijn er twee honden en een kat, we kijken uit om, als de weides op orde zijn, er ezeltjes en een alpaca te verwelkomen.

Dank jullie voor het bezoek aan de fijne boerderij en tot ziens Astrid en Etienne!!

“Ik heb bewondering voor de betrokkenheid van deze organisatie”

Uitgelicht: Chantal Couwenbergs,
Wijkverpleegkundige voor Hart voor Zorg en Welzijn.
Ik werk nu meer dan 4 jaar met veel plezier voor Hart voor Zorg en Welzijn in mijn functie als Wijkverpleegkundige Niv.5. Door de jaren heen heb ik deze organisatie flink zien groeien.

Tijdens de tijd dat ik hier werk is me opgevallen dat deze organisatie een goed contact opbouwt met haar cliënten. Deze organisatie doet zeker haar naam eer aan, met het hart op de juiste plek. Ik heb dan ook zeer veel bewondering voor de betrokkenheid die zij hebben met de cliënten.

We zijn pas terug van een paar dagen naar Valencia, de Spaanse taal beheersen we een beetje haha. Marcus, mijn man, heb ik ooit leren kennen via een cursus Spaans.

In 1999 was ik 24 en toen was het internet anders dan nu. Via een chatbox leerde ik toen de Spaanse taal en kwam ik met hem in contact. Toen werd chatten nog niet ingezet om te daten. Na verloop van tijd ontstond er op deze manier wel een vriendschap tussen hem en mij, zijn moedertaal is Portugees. Hij woonde toen nog in Brazilië. Langzaam maar zeker werd dit dagelijks mailen en heel soms telefoneren met elkaar, dit was toen nog peperduur. Na anderhalf jaar besloot ik om hem op te gaan zoeken. Ik was 1 keer eerder ver van huis geweest, namelijk toen ik 21 was, een groepsreis naar Mexico. In Brazilië was alles nieuw, exotisch en zonnig. Dit is ook wel zwaar, altijd die hitte en broeierigheid. De verliefdheid hield stand in het echt. Het is mooi en bijzonder om dan iemand, waar je al anderhalf jaar dagelijks lief en leed mee deelt, in het echt voor je zien staan. Een gemiddeld echtpaar heeft waarschijnlijk minder intens contact qua dagelijks lange communicatie via Skype, telefoon en e-mail.

Na mijn drie weken in Brazilië gingen we op oude voet verder qua contact met elkaar. Er moest ook gewerkt worden en gestudeerd. Buiten dat begonnen we ook met de voorbereiding van zijn emigratie. Marcus was afgestudeerd advocaat en ik was bezig met mijn studie gezondheidswetenschappen; beleid en beheer in Maastricht. Geboren ben ik in Brabant, daar deed ik ook de opleiding tot verpleegkundige. In deze sector ben ik ook begonnen met werken, bij het infuusteam in de bijzondere zorg. In deze functie ben ik steeds meer uren gaan werken en me blijven ontwikkelen, ik kreeg ook een meer coachende rol.
Het woord ‘coach’ komt uit het Engels van het woord ‘koets’, iemand van A naar B brengen dus! Tijdens mijn opleiding kijken we naar meer dan alleen het lichaam, ook naar vitaliteit op andere gebieden zoals bijvoorbeeld op emotioneel en sociaal niveau.
Het is interessant om een goede balans te vinden bij mensen die zorg krijgen tussen het zo zelfredzaam mogelijk houden en er daarnaast ook voor te zorgen dat men wel zorg accepteert om het leven zo aangenaam mogelijk te maken. Het is maatwerk. De ene wil liefst alles uit handen geven en de ander vindt het weer heel moeilijk om zorg aan te nemen. Zolang mensen de regie willen en kunnen houden blijven ze ook in hun kracht en kunnen hierdoor natuurlijk ook langer zelfstandig blijven wonen. De thuiszorg krijgt een steeds grotere rol in onze maatschappij, we kijken ook naar wat de mensen zelf nog kunnen en proberen ze hierin te motiveren. Vertrouwen houden en activeren in het eigen kunnen is van belang vind ik. Maar zoals gezegd blijft dit maatwerk, dat maakt het werk ook zo mooi, allemaal verschillende individuen.

Op dit moment volg ik een studie tot vitaliteitscoach, ik heb zelf in eerste instantie ook een coaching traject ingekocht om zelf geïnspireerd te worden. Je als mens blijven ontwikkelen, je doelen onderzoeken en een plan hebben vind ik belangrijk om een zinvol en energiek leven te leiden.
Een stukje groei voor de toekomst wordt dan meegenomen in het totaalplaatje van de indicatie. Dit is een nieuwe ontwikkeling in de zorg die te zijner tijd voor zowel de professionals als voor de patiënt nieuw is qua betrokkenheid bij het herstelproces. Een nieuwe weg dus van bewustzijn wat betreft hoeveel zorg je gaat bieden en dit vergt een goede interactie met je collega’s en met de patiënten. Preventie en de capaciteit om zorg te bieden waar nodig, is op maat kwaliteit bieden.

Maar goed, haha na anderhalf jaar stond Marcus in de ijskoude winter hier op het station. In een koffer had hij zijn leven zitten! Boeken, administratie, diploma’s en natuurlijk te weinig kleding. Stap 1 was een winterjas bij de V&D. Maastricht zag er ondanks de kou magisch uit met alle winterverlichting in de stad. Inburgering volgde meteen en daarna heeft hij de opleiding sociaal juridische dienstverlening succesvol afgemaakt wat vanwege de taal toch pittig was.
Inmiddels werkt hij via diverse werk en leertrajecten nu ook in de zorg. Om het jaar bezoeken we zijn familie in Brazilië en iets vaker mijn familie in Brabant.
Als jong meisje kwam ik zelf ook persoonlijk in aanraking met de medische wereld. Ik bleek een auto-immuun ziekte te hebben. Hierdoor zie ik er wat anders uit, dit heb ik maar geaccepteerd haha. Niet supergemakkelijk maar ik schaam me niet, er is nog zoveel moois in de wereld om me op te focussen!
Zo ben ik een enorme fan van lange wandelingen en van stedentrips. We gaan graag uit eten en proberen dan leuke nieuwe eetgelegenheden uit. Ook ben ik dol op filmhuisproducties, we gaan vaker naar Lumiere in Maastricht.

Graag tot ziens hier of daar! Liefs van Chantal.

Een van onze jongste medewerksters met al heel veel werk- en levenservaring!

“Hallo, mijn naam is Romy en ik ben nu 24 jaar en via diverse scholing, werk- en levenservaring helemaal op mijn plek in de thuiszorg.

De opleiding verpleegkundige niveau 4 heb ik in 2021 afgerond zodat ik dit ook kan toepassen in mijn dagelijkse werk voor Hart voor Zorg en Welzijn.

Op dit moment doe ik met name de helpende routes bij de stichting maar ook op kantoor werk ik mee door bijvoorbeeld de plannen van aanpak te maken voor de Gemeente. Als helpende zijn mijn taken onder andere medicatie aanreiken, individuele begeleiding, algemene dagelijkse levensverrichtingen zoals wassen, douchen en aankleden, steunkousen en natuurlijk het sociale aspect van de mens goed in de gaten houden. Mijn opleidingen zijn daar ook naar en ik ben nog lang niet klaar met verder leren.

In de praktijk werd dit veel activiteitenbegeleiding, onder andere bij dak- en thuislozen. Je helpt mensen structuur aan te brengen in hun leven. Er speelt daar veel problematiek rondom agressie, verslaving, hechting. Ik vond het een leuke en interessante doelgroep. Inmiddels heb ik al m’n diploma’s en tevens heel wat werkervaring. In eerste instantie kwam ik, als stagiaire in de ouderenzorg terecht, dit vond ik als meisje van 14 best lastig. Daarna liep ik stage in de gehandicaptenzorg en daarna kwam ik bij de jongeren terecht in een betaalde baan.

Een zware doelgroep maar wel wat helemaal bij mij paste. Van hieruit ben ik weer gaan werken met iets oudere mensen. Ook dit was een pittige doelgroep met problematiek rondom verslaving en psychoses en dergelijke. In deze jaren werd ook mijn opa ziek, daar leerde ik ook beter omgaan met het mentale stuk rondom de ouderenzorg. Ook zag ik natuurlijk weer veel terugkomen van de verpleegtechnische handelingen die het verzorgende personeel bij mijn opa deed.

Ik zat heel veel bij hem. Alzheimer had hij, hij voelde zich vaak eenzaam. Ik ben altijd dol op mijn opa en oma geweest, ik was vaak bij hun. De eenzaamheid bestrijden was wat we probeerden te doen voor hem. De affiniteit met ouderen was voor mij helemaal teruggekomen.

Op dat moment werkte ik in een soort flexpool in de zorg, dat wil zeggen dat ik erg vaak stand by moest staan en er voor mijn gevoel geen privéleven mogelijk was. Op advies van mijn oma heb ik contact gelegd met Astrid. En ik mocht bij Hart voor Zorg en Welzijn beginnen!

Mijn oma was altijd zo positief over deze stichting! Na het overlijden van mijn opa, hij kreeg ook nog darmkanker, zat mijn oma in een heel diep dal. Ze huilde veel, ook als ze andere koppels op leeftijd zag als we eens koffie gingen drinken. Via Astrid kon ze mee gaan zwemmen en naar de fysio bij de Thermen. Het was heerlijk om oma weer af en toe blij te kunnen zien. Ze bloeide helemaal op. Veel van mijn collega’s kennen mijn oma Jose wel. Tot onze grote schrik en verdriet overleed ze een paar maanden terug. Toch onverwachts. Het is nu een zaak om dit te accepteren. Ze had het niet zo makkelijk meer zonder opa.

Liefs en tot ziens! Romy”

Verzorgende IG

Sonja Comans uit Maastricht aan het woord.

Wil je wat vertellen over hoe je in de zorg terecht bent gekomen?

“Ik heb eerst lang in de horeca en in de mode gewerkt, in deze jaren kreeg ik ook mijn drie kinderen.
En al ouder en komt de vraag; is het dit voor mij of wil ik nog wat anders…

Het idee ontstond om in de zorg te gaan. Astrid motiveerde mij enorm om deze stap te maken omdat ze wist wat mijn algemene kwaliteiten zijn. Mooi he hoe het soms kan lopen…

Hoelang werk je nu in de zorg?

“In februari 2020 heb ik de overstap gemaakt naar de zorg en ben nog in opleiding voor verzorgende IG (Individuele gezondheidszorg).

Redelijk recent zijn er een aantal belangrijke mensen uit mijn leven weggevallen en dit draagt wel bij aan bewustwording. Het is belangrijk om ook rust te nemen en te weten wat je wil.

Na jaren rennen en vliegen vind ik het zalig om nu ook vrije weekenden te hebben. Deze baan van 32 uur in de zorg geeft mij een vrijheid waar ik blij mee ben.”

Hoe ervaar je het werken in de zorg?

“Ik merk dat ik de tijd krijg en heb om alles goed onder de knie te krijgen door de opleiding en in de praktijk. Bij nieuwe medische handelingen laat ik me goed trainen door collega’s die de betreffende handelingen als specialiteit hebben.

Mijn aard is om rustig en gemoedelijk de dingen aan te gaan, ik behandel de cliënten graag met het respect alsof ze familie van me zijn. Ik werk door, maar geef ze het gevoel dat ik alle tijd voor ze heb. Natuurlijk bewaak ik daar mijn grenzen in, we werken in teamverband en de routes moeten wel ordelijk verlopen zodat het voor iedereen ontspannen kan blijven.
Door te luisteren en te praten kan ik spelenderwijs de minder leuke medische handelingen vanzelf laten passeren.

Inmiddels word ik intern ook opgeleid als planner van de clientroutes. Dit is altijd wel een uitdagende puzzel om zowel de collega’s als de cliënten in hun wensen te voorzien. Maar met oprechtheid en een prettige manier van communiceren kunnen we zoveel aan samen! “

Hoe ervaar je het werken bij Hart Voor Zorg en Welzijn?

“Het is mijn eerste werkgever in deze sector maar van wat ik verneem van mijn medestudenten is het hier goed en prettig geregeld.
In de dagelijkse gang van zaken ben ik blij met het beleid en de collega’s. Ik hoop ook dat we deze korte lijnen kunnen behouden voor de toekomst, je weet nu precies wie je moet aanspreken als je vragen of mededelingen hebt.

Er valt nog genoeg te leren en ik heb er zin in, ook lijkt het me fijn om me meer inhoudelijk te verdiepen dat wanneer een cliënt me vragen stelt over bijvoorbeeld de WMO of de WLZ dat ik daar zelf een goed beeld van kan schetsen. Op dit moment laat ik andere professionals deze vragen nog beantwoorden.”

Wil je nog wat over jezelf vertellen?

“De dingen die ik graag doe en wil blijven doen zijn op vakantie gaan, weekendjes weg, de ruimte nemen en te genieten van de natuur, wandelen, niks doen. Yoga, Shiatsu, retraites en detoxen op zn tijd doet me ook goed. Wat me mooi lijkt voor de toekomst is om nog een massage opleiding te doen. Wie weet wat daar uit voort komt.

Ik ga graag op tijd slapen want mijn dagen beginnen heel vroeg. In de ochtenden en overdag ben ik lekker productief en in de avonden neem ik mijn rust. De prikkels van de dag afbouwen en dan weer fris aan een mooie nieuwe dag beginnen!”

Ik vind het geweldig om voor de stichting Hart voor Zorg en Welzijn een stuk van de individuele begeleiding op me te mogen nemen. Als Zzp’er wordt ik vanuit Kingfisher Coaching Maastricht ingeschakeld waar nodig. Met name de praktische zaken regelen en coachen met instanties, de post, de financiën inzichtelijk maken en houden en opruimen in het algemeen geeft me energie. Het is erg fijn om met de cliënten te kijken naar wat weg kan als er teveel is van iets. Met opruimen laat je ook een deel van je verleden los, het is de kunst om dat te behouden waardoor je bij de inhoud van een kast of kamer helemaal blij wordt, er energie van krijgt. Dit kan natuurlijk met je kleding, maar ook met boeken, de kasten in de huiskamer, de keukenkasten, meubeltjes etc.
Daarnaast ga ik graag met de mensen op pad, naar instanties, de winkel, de fysio. Alles waar een stukje praktische begeleiding, ondersteuning of coaching gewenst is. Ik ben gediplomeerd budgetcoach, secretaresse en vertrouwenspersoon en schrijf onder andere ook deze nieuwsbrieven voor jullie.

Hallo mensen!
Mijn naam is Zuleyha Ozdemir en ik ben geboren in 1974 in Genk.

Ik heb een lange carrière in verzorgingstehuizen achter de rug. Gedurende deze periode heb ik mijn vaardigheden verbeterd door diverse interne opleidingen te volgen. Mijn expertise strekt zich uit van tiltechnieken en omgaan met materialen tot zwachtelen, stomaverzorging, medicatietoediening en omgaan met dementie. Op de afdeling voor dementie heb ik ook langere tijd gewerkt en daar heb ik vele bijzondere momenten ervaren.

Mijn doel was om de best mogelijke zorg te bieden aan ouderen, en daarbij combineerde ik mensenkennis en verzorging. Het was een hartverwarmende ervaring om met liefde en geduld deze speciale groep mensen te benaderen en te behandelen. Zelfs het verzorgen van hun uiterlijk, zoals het opmaken van hun gezichten en het verzorgen van hun haar, gaf mij een gevoel van voldoening alsof ik voor mijn eigen ouders zorgde.

Hoewel ik aanvankelijk dacht dat ik met pensioen zou gaan op deze werkplek, kreeg ik een uitnodiging om elders te gaan werken, na hierover nagedacht te hebben ging ik voor deze kans bij Hart voor Zorg en Welzijn en hier heb ik nog geen enkele saaie dag gehad.

Ik geniet van mijn werk en voel me enorm gesteund door de organisatie, zowel op professioneel als persoonlijk vlak. Ze hebben oprechte interesse in ons als medewerkers.

Naast de gebruikelijke zorgtaken vind ik het ook fijn om ervoor te zorgen dat mensen er mooi uitzien volgens hun eigen wensen. Het geeft me een goed gevoel om hen lachend uit te zwaaien. Ik stimuleer en help mensen om toch dat kopje koffie buiten te drinken of dat bloemetje te halen. Mijn werk is afwisselend en momenteel voel ik me vervuld.

We hebben drie prachtige dochters, een Roemeense zwerfhond. Na mijn werk kook ik graag, zijn we graag samen met de kinderen, vieren onze vakanties in Turkije, we houden er van om uit te gaan met vrienden en familie en ik wandel graag met de hond.

Mijn ouders zijn van Turkse afkomst en hebben elkaar ontmoet in België.
Het mooie van deze cultuur vind ik het lekkere eten en de vakanties daar, we spreken de taal en kennen de gebruiken, zoals het samenkomen met de familie als er problemen zijn, maar zeker ook het verbindende samen eten en de ramadan die vol mooie symboliek zit en waarin we met liefde delen met mensen die het op dat moment zwaarder hebben dan wijzelf.

Ik hoop jullie eens te ontmoeten, groetjes!

“Hallo allemaal, mijn naam is Andrea Pataki en ik ben in 1978 in Hongarije geboren.

Als 22 jarige kwam ik naar België. Inmiddels woon ik langer hier dan in Hongarije, terwijl we eigenlijk maar een paar jaar hier wilden werken.

Van het een komt het ander en ik ben zo blij dat ik nu sta waar ik sta! De taal heb ik nu goed onder de knie en ben super trots dat ik net als mijn moeder in de zorg werk. Na de opleiding heb ik 9 jaar met mensen met dementie gewerkt en hier ligt echt mijn hart. Deze mensen liefde geven geeft mij kracht, ondanks dat het ook zwaar is afhankelijk van de fase waarin mensen leven. Toch zit dit werk me in mijn bloed!

Vanaf 2022 werk ik fulltime voor Hart voor Zorg en Welzijn, door een aantal veranderingen in België was het voor mij een stukje groei om verder te gaan. Er zijn nog warme banden met deze organisatie maar in Nederland bevat mijn beroep een groter takenpakket. Met mijn leergierigheid is dat een grote winst! Het werken voor mensen die zorg nodig hebben, het medisch technisch aspect, maar ook een stukje ondersteunen op kantoor bij het maken van de planning maakt mijn werkdag afwisselend en waardevol.

Hart voor Zorg en Welzijn is een fijne organisatie, met een klein team waardoor er meer grip is op wie wat doet. En een hele mooie boerderij voor dagbesteding.

Hier zie ik hoe het ook kan doordat er een andere methode is dan bij een groot verzorgingstehuis. Ik wil graag de zorg aanbieden zoals ik zelf behandeld wil worden.

Ik kom over als een sterk persoon, maar daaronder zit ook heel veel gevoel. Onrecht vind ik heel erg moeilijk en ik ben erg perfectionistisch. Door de ups en downs die ik ken, waardeer ik het leven enorm. Ik heb me ontwikkeld van een onzeker jonge vrouw uit een dorpje naar een gelukkige en sterke vrouw.

Mijn zoon studeert voor industrieel ingenieur, hier ben ik enorm trots op. We hebben een fijn huis, ik geniet van mijn man en de hartelijke schoonfamilie. Mijn lieve broer woont ook hier met zijn gezin, superblij mee! Daarnaast zie ik gelukkig ook mijn ouders en andere familieleden uit Hongarije een aantal keren per jaar.

Mijn vrije tijd besteed ik graag aan de hondjes, de tuin; ik ben zo dol op bloemen! Maar ook winkelen en mooie dingen kopen, familie om me heen, rust en ontspannen samen zijn.

Lieve groetjes en tot ziens!”

“Hallo mensen! Ik ben Josephine Huntjes uit Berg en Terblijt.

Rond mijn 18e ben ik gestart in de zorg, verzorgende IG past het beste bij me bleek na oriëntatie, dit omdat er als verpleegkundige ook redelijk wat kantoorwerk bij komt kijken. Ik werk liever zoveel mogelijk met de cliënten zelf.

Eerst heb ik een periode gewerkt bij een grote organisatie, daarna bij een kleinere maar deze ging dicht wegens omstandigheden. De cliënten konden toen deels over naar Hart voor Zorg en Welzijn, en ik ook, super! Ik kan het werk goed combineren met mijn privé leven waar ik erg van geniet met mijn man en 2 kinderen.

Op een gemiddelde werkdag zijn mijn taken onder andere het helpen bij de algemeen dagelijkse levensbehoefte, zoals wassen en douchen, helpen met aankleden, steunkousen aantrekken, ontbijt maken, wondzorg, insuline spuiten, stomazorg, katheterzorg.. Maar ook een praatje maken en luisteren hoe het gaat, sommige mensen zijn helaas ook wat eenzaam.

Met aandacht en contact de taken doen geeft me rust en voldoening. Per dienst kom ik bij een man of 10 thuis. Het is heel leuk om meteen een beeld te krijgen bij de mensen thuis, door fotos van de kinderen en kleinkinderen, hun huisdieren. Het is fijn om in de persoonlijke leefwereld te komen. Alsof je “gewoon” op bezoek komt, de cliënt is in charge en blijft zo in zijn kracht. Het is ook fijn om wat extra’s te kunnen doen voor iemand als er wat is voorgevallen, die ruimte hebben we gelukkig.

Hart voor Zorg en Welzijn is een klein bedrijf, dat is prettig wat zo bouw je een band op met je collega’s en met de cliënten. Het team bestaat nu uit een man of 15 met de zzp ers erbij en het is prettig als je iedereen kent.

We hebben thuis een hond. Vroeger ook katten, cavia’s, schildpadden, papegaaien, fretten, konijnen, chinchilla’s kippen etc. ,niet tegelijk gelukkig hahaha. Zelfs een jaar in de dierenwinkel van mijn moeder gewerkt vroeger om goed te checken welk werk ik nou echt wilde doen in mijn leven.

Ik ervaar heel veel plezier met tijd doorbrengen met mijn gezin, sporten, wandelen, hardlopen fitness….niet te fanatiek maar met mate en lekker bezig zijn. Rust, regelmaat en structuur doet me goed. Ik ben een tevreden mens!

Groetjes en tot ziens!”

“Hallo mensen!

Ik ben Monique Renzen (1962) uit Maastricht. Na de Mavo en een administratieve opleiding heb ik op verschillende kantoren gewerkt, waaronder het Annadal Medisch Archief, de Gemeente Maastricht, de Stadschouwburg, de bibliotheek en de SVB.

Mijn leven nam een wending toen mijn vader overleed aangezien mijn moeder al vanaf mijn elfde jaar erg ziek was. Ik besloot mijn baan op te zeggen en me te wijden aan de zorg voor haar. Veertien jaar lang heb ik mijn moeder ondersteund, ik had toen 2 kleine kinderen. Mijn man, broer en schoonzus hielpen ook tijdens deze uitdagende periode.

Na het overlijden van mijn moeder nam ik een rustperiode, maar mijn roeping om anderen te helpen bleef. Ik vond mijn weg naar de thuiszorg, waar ik mensen ondersteunde in hun eigen huis en hielp met huishoudelijke taken. Via mijn dochter Maud kwam ik na een tijd bij Hart voor Zorg en Welzijn terecht, waar ik nu al meer dan vijf jaar met plezier werk.

Ik begon als huishoudelijk medewerker en besloot een opleiding in de verzorging te volgen. Dit vond ik best spannend vanwege mijn leeftijd en ik was al 40 jaar uit de schoolbanken. Achteraf viel het mee en ben ik zo blij en trots dat ik het klaar speelde!

Momenteel werk ik 24 uur per week, waarbij ik zorg verleen en dagactiviteiten organiseer. Mijn dag in de dagbesteding omvat bijvoorbeeld boodschappen doen, koken, gezamenlijk eten, knutselen en bij mooi weer tijd doorbrengen in de tuin. In de zorgroute start ik om 8 uur en ondersteun ik cliënten met bijvoorbeeld douchen, koffie, het ontbijt en steunkousen aandoen…

Hoewel mijn hart bij de cliënten in de zorgroute ligt, geniet ik ook van het sociale aspect van de dagbesteding. Onze gasten houden ervan om traditioneel te eten bij ons. We moedigen elkaar aan, maar niets is verplicht. Favoriet is de bingo met kleine prijsjes, kleuren en bloemstukjes maken.
We knutselen rondom thema’s zoals carnaval, Pasen en Kerst.

De tuin is echt een hoogtepunt, het doet iedereen goed om buiten te zijn met mooi weer.

In mijn persoonlijke leven ben ik positief ingesteld en breng ik graag tijd door met mijn kinderen en kleindochter. Carnaval is een passie van mij, hoewel ik de laatste jaren minder uitga, geniet ik nog steeds van een uurtje in de stad.

We hebben al meer dan 20 jaar een caravan in Spanje. Tijdens de vakanties gaan we daarheen, waar ik nu een bekend gezicht ben in het dorp haha.

Ik ben heel tevreden met mijn leven zoals het is”.

Hallo allemaal!

Ik ben Simone van der Kuip en sinds november 2022 ben ik in dienst van het Hart voor Zorg en Welzijn team als wijkverpleegkundige.

In mijn familie werken ook een aantal mensen in de gezondheidszorg en zo werd de stap naar HBO-V opleiding (verpleegkundige), na een rechtenstudie, voor mij snel duidelijk en achteraf ook de juiste!

Ik heb lang geleden in een thuiszorg technologie team gezeten en daar ken ik mijn huidige collega Chantal van. Tussendoor ben ik een tijd werkzaam geweest in Den Bosch op de afdeling recovery. Terug in Maastricht heb ik bij het MUMC de opleiding dialyseverpleegkundige gedaan en vervolgens ben ik daar 12 jaar in dienst geweest.

Onregelmatig werken vond ik na een tijd toch erg zwaar, ook in combinatie met de opvoeding van onze dochter. Hierdoor werd de keuze gemaakt voor een baan met kantoortijden bij de GGD, daarna ben ik begin 2020 aan de slag gegaan als wijkverpleegkundige.

Dit bevalt me heel erg! Het is een functie waar je mensen direct kunt ondersteunen.

Ik ben verheugd over mijn onbetaald verlof dit jaar. 6 weken mag ik gaan werken op het geboorte eiland van mijn vader Grenada (Zuid Amerika). Daar woont veel familie van ons. Het is fijn om te kunnen gaan helpen bij het dialysecentrum daar, in mijn functie als dialyseverpleegkundige. Doordat er een tekort aan personeel is, ontvangen de mensen te weinig dialysebehandelingen.

In mijn huidige functie bij Hart voor Zorg en Welzijn werk ik in de ochtenden in de route en in de middag regelen Chantal en ik alles dat geregeld en gecoördineerd moet worden. Dit is bijvoorbeeld de WLZ aanvragen, familie gesprekken , medicatiebeleid verwerken, multidisciplinaire overleggen met andere betrokken specialisten, aanspreekpunt zijn voor de collega’s en intakes doen bij nieuwe aanmeldingen.

Het werken bij HVZW verschilt erg van bijvoorbeeld van grotere organisaties waar ik werkzaam was, omdat de lijnen hier erg kort zijn. Iedereen doet wat ie moet doen zonder taken aan andere afdelingen te besteden.

De leiding checkt ook, met oprechte interesse, of we balans hebben binnen onze werk en privé situatie.

De cliënten zijn erg blij dat ze ondersteund worden om zo lang mogelijk thuis te blijven wonen en die waardering wordt gelukkig ook erg geuit naar ons.

Naast deze werkzaamheden heb ik ook plezier in het werk als ambulant pedicure.

Groetjes en tot ziens! Simone