Hoe was jouw pad naar deze positie in de zorg?
In mijn kinderjaren wilde ik graag dierenarts worden haha, het verzorgende en de wereldverbeteraar in mij was geboren!
In eerste instantie ben ik met bijbaantjes zoals bij de Hema, V&D en in de horeca begonnen op de arbeidsmarkt, vervolgens kreeg ik mijn twee kinderen. Als alleenstaande moeder ben ik toen via het Groene Kruis als huishoudelijke hulp gestart. Vrij snel kon ik de overstap maken en als psychiatrisch verpleegkundige aan de slag, dit was in combinatie met de opleiding SPW (sociaalpedagogisch werk). De nachtdiensten die bij deze functie hoorden kon ik, ontdekte ik, niet goed combineren met mijn rol als moeder. Ik kon toen overstappen naar een peuterspeelzaal. Na 7 jaar was het mogelijk dat ik een eigen zaal kon krijgen, maar op dat moment was ik toe aan een nieuwe uitdaging. Bij Xonar kon ik aan de slag als groepsbegeleider en zo ging ik werken met uit huis geplaatste pubers. De ervaring die ik hier opdeed was voor mij de inspiratie waardoor ik wist hoe ik dingen zelf graag zou willen doen. Na een paar jaar bij Xonar ben ik als ZZP’er gestart, als begeleider. Dit heb ik 10 jaar met veel plezier gedaan, in deze periode heb ik ook een website opgericht waar ZZP’ers zich konden profileren door foto’s, filmpjes en presentaties van zichzelf te zetten.
Op het moment dat een bekende van me vroeg of ik de zorg kon organiseren rondom zijn hulpbehoevende vader ontstond de basis van waar we nu staan. Deze vader had op meerdere fronten zorg nodig (diabeet, weduwnaar en dementerend) en door mijn netwerk binnen het platform konden we de gevraagde zorg per week gaan leveren als team. Dit was een erg positieve ervaring.

Vanuit mijn keukentafel ging ik naar een pand bij de winkels op malberg, van daaruit groeiden we door naar een pand bij de winkels op Caberg. Inmiddels hebben we een zelfsturend team van ongeveer 25 man en doen we de dagbesteding op de boerderij.

Vertel eens wat over het werk en over het team?

We hebben momenteel 4 wijkverpleegkundigen en voor de routes in de thuiszorg verdelen we het werk over 20 man. We zijn kleinschalig en dat houdt het contact met de clienten persoonlijk. Dat is een grote kracht van onze hulpverlening. Daarnaast bieden we 4 dagen per week dagbesteding aan clienten. Met deze doelgroep, de dementerende ouderen, maken we programma’s waarbij we met en voor ze koken en er wisselende knutselmogelijkheden zijn. Vaak zijn we met ze buiten als het weer goed is, er zijn drie zitgelegenheden gemaakt waar het comfortabel is bij verschillende weersomstandigheden. Ze genieten van de aandacht, de grote boerderij tuin met de dieren, en de authentieke inrichting van het pand doet ze veel en dat is natuurlijk heel mooi om te zien. Alles is ingericht in de sfeer van 60 jaar geleden. Voor deze mensen is dit een feest van herkenning en ze leven er vol verbazing helemaal van op; oude tegelvloeren, antieke vogelkooitjes, de balkenkamer en de verhalen van weleer komen zo weer los!

We bieden ook een stukje individuele begeleiding thuis voor mensen die ondersteuning nodig hebben om mee te doen aan de maatschappij.
Dit is vaak praktische ondersteuning rondom structuur, instanties, financiën en wordt tijdelijk of voor langere perioden aangeboden.

Wil je wat over jezelf vertellen?

Ik kom uit een beschermd gezin, ik was de jongste. Mijn vader was politieagent en ik had een hele lieve moeder. Doordat ik me beschermd voelde heb ik denk ik mijn daadkracht en vertrouwen in de mens ontwikkeld. Ik vertrouw mensen altijd tot ze het tegendeel bewijzen. Van nature ben ik positief ingesteld en hou ik van het leven, van lachen, van lekker eten. Ik gebruik mijn intuïtie en zoek alles uit door met mijn netwerk te overleggen voor ik in actie kom. En alles wat ik zelf niet kan besteed ik uit aan professionals.

Een aantal jaar geleden ben ik enorm verliefd geworden op de man die nu heel veel mogelijk maakt achter de schermen, zonder Etienne had ik mijn droom niet waar kunnen maken. De boerderij  “de drieling” op de Van Akenweg was echt een diep gekoesterde wens. Samen sta je toch sterker. Hij heeft ook nog twee rechterhanden die hij graag gebruikt om ons leven hier en het leven van de clienten mooier te maken!

Hoe zie je de toekomst?
We willen met de tijd en de vraag meegaan, er zal dus nog wel wat groei zijn de komende jaren maar de basis ligt er nu met een team dat echt hart voor de zaak heeft. Daar ben ik zo trots op!

De client echt “zien” blijft de hoofdzaak.
Een wens en doel is om van de stallen woonunits te maken waar een aantal mensen begeleid kunnen gaan wonen. Soms is het zo dat iemand te goed is voor een verpleeghuis maar toch intensievere zorg nodig heeft. Dat zouden we graag op kleine schaal willen bieden.

Ook willen we de beestenboel nog wat uitbreiden. Op dit moment zijn er twee honden en een kat, we kijken uit om, als de weides op orde zijn, er ezeltjes en een alpaca te verwelkomen.

Dank jullie voor het bezoek aan de fijne boerderij en tot ziens Astrid en Etienne!!

Marcel Simons, geboren te Heerlen in 1965

“Hallo allemaal, ik wil me graag aan jullie voorstellen als lid van de Raad van Toezicht.

Mijn loopbaan begon als beroepsofficier, waar ik acht jaar lang hoofd van de financiële administratie was in de rol van controller/accountant.

Na deze periode heb ik zes jaar als consultant/adjunct concern controller voor verschillende gemeenten in Limburg gewerkt en heb ik drie jaar bij Deloitte doorgebracht als manager voordat ik de functie van Business controller bij Adelante op me nam.

Met deze uitgebreide ervaring heb ik in 2013 de beslissing genomen om als zelfstandige te gaan werken, voornamelijk voor gemeenten. Ik werkte aan diverse projecten, zoals projectleider Jeugdhulp en WMO, en binnen het Sociaal Domein.

Dit zijn zeer interessante werkzaamheden, waarbij ik me inspan om ervoor te zorgen dat alle betrokken partijen dezelfde taal spreken en het wantrouwen tussen bijvoorbeeld wethouders en de jeugdhulpwereld te verminderen.
Mijn rol omvat ook het vertalen van inzichten rondom ontwikkeltafels voor alle belanghebbenden, waarbij ik me altijd inzet voor besluitvorming op basis van kwaliteit in plaats van puur financiële overwegingen. Het is van groot belang dat er voldoende kennis en passie is voor de zorg, om te voorkomen dat verkeerde eisen aan de zorgaanbieders worden gesteld en te veel nadruk op cijfers komt te liggen.

Samen met een groep zelfstandige professionals hebben we het voortraject doorlopen om een stichting op te zetten. Astrid, onze drijvende kracht, heeft dit project tot een succes gemaakt. Haar talent ligt in het onderhouden van korte lijnen, ze kent de cliënten en haar medewerkers persoonlijk en stimuleert een directe vorm van communicatie. We streven naar een informele sfeer, dicht bij de mensen en met veel aandacht voor de cliënten.

Als Raad van Toezicht voeren we veel overleg, waarbij we ons bezighouden met de huidige uitdagingen, het behouden van overzicht en het bieden van ondersteuning en motivatie. Astrid deelt informatie over het personeel, de cliënten, financiën, zorgverzekering, wetgeving en risico’s.
Wij stellen vragen, evalueren, en behouden gezamenlijk de koers met waardevolle suggesties, een kritische blik en een goed doordachte planning. Dit doen we elk seizoen, en extra bij elke relevante gebeurtenis zoals aanbestedingen, samenwerkingen en certificeringsrapporten.

Op dit moment ben ik werkzaam als manager bedrijfsvoering bij een jeugdhulpaanbieder in Rotterdam, en vervul ik de rol van vertrouwenspersoon bij Levanto/Novizorg. Dit geeft me waardevol inzicht in alle lagen van de zorgwereld.
Helaas zie ik vaak onduidelijke interne communicatie, gebrek aan waardering, en pestgedrag. Het is van cruciaal belang om te communiceren en je stem te laten horen, en voor mij is het essentieel om alle aspecten van de zorg te begrijpen om goed onderbouwd advies te kunnen geven.

Privé ben ik al meer dan dertig jaar getrouwd. We hebben twee kinderen en wonen in Hoensbroek. Ik ben sportief aangelegd en onderhoud mijn conditie door om de dag te gaan hardlopen. In het verleden heb ik ook aan wedstrijden deelgenomen, zoals long distance wandelen, waarbij ik 161 kilometer in 23 uur en 40 minuten heb afgelegd.

Op een iets minder fanatiek niveau maak ik nog regelmatig wandelingen met mijn vrouw Mirjam en bevriend stel. Daarnaast beleef ik veel plezier aan golfen.

Met hartelijke groeten, Marcel”

“Ik heb bewondering voor de betrokkenheid van deze organisatie”

Uitgelicht: Chantal Couwenbergs,
Wijkverpleegkundige voor Hart voor Zorg en Welzijn.
Ik werk nu meer dan 4 jaar met veel plezier voor Hart voor Zorg en Welzijn in mijn functie als Wijkverpleegkundige Niv.5. Door de jaren heen heb ik deze organisatie flink zien groeien.

Tijdens de tijd dat ik hier werk is me opgevallen dat deze organisatie een goed contact opbouwt met haar cliënten. Deze organisatie doet zeker haar naam eer aan, met het hart op de juiste plek. Ik heb dan ook zeer veel bewondering voor de betrokkenheid die zij hebben met de cliënten.

We zijn pas terug van een paar dagen naar Valencia, de Spaanse taal beheersen we een beetje haha. Marcus, mijn man, heb ik ooit leren kennen via een cursus Spaans.

In 1999 was ik 24 en toen was het internet anders dan nu. Via een chatbox leerde ik toen de Spaanse taal en kwam ik met hem in contact. Toen werd chatten nog niet ingezet om te daten. Na verloop van tijd ontstond er op deze manier wel een vriendschap tussen hem en mij, zijn moedertaal is Portugees. Hij woonde toen nog in Brazilië. Langzaam maar zeker werd dit dagelijks mailen en heel soms telefoneren met elkaar, dit was toen nog peperduur. Na anderhalf jaar besloot ik om hem op te gaan zoeken. Ik was 1 keer eerder ver van huis geweest, namelijk toen ik 21 was, een groepsreis naar Mexico. In Brazilië was alles nieuw, exotisch en zonnig. Dit is ook wel zwaar, altijd die hitte en broeierigheid. De verliefdheid hield stand in het echt. Het is mooi en bijzonder om dan iemand, waar je al anderhalf jaar dagelijks lief en leed mee deelt, in het echt voor je zien staan. Een gemiddeld echtpaar heeft waarschijnlijk minder intens contact qua dagelijks lange communicatie via Skype, telefoon en e-mail.

Na mijn drie weken in Brazilië gingen we op oude voet verder qua contact met elkaar. Er moest ook gewerkt worden en gestudeerd. Buiten dat begonnen we ook met de voorbereiding van zijn emigratie. Marcus was afgestudeerd advocaat en ik was bezig met mijn studie gezondheidswetenschappen; beleid en beheer in Maastricht. Geboren ben ik in Brabant, daar deed ik ook de opleiding tot verpleegkundige. In deze sector ben ik ook begonnen met werken, bij het infuusteam in de bijzondere zorg. In deze functie ben ik steeds meer uren gaan werken en me blijven ontwikkelen, ik kreeg ook een meer coachende rol.
Het woord ‘coach’ komt uit het Engels van het woord ‘koets’, iemand van A naar B brengen dus! Tijdens mijn opleiding kijken we naar meer dan alleen het lichaam, ook naar vitaliteit op andere gebieden zoals bijvoorbeeld op emotioneel en sociaal niveau.
Het is interessant om een goede balans te vinden bij mensen die zorg krijgen tussen het zo zelfredzaam mogelijk houden en er daarnaast ook voor te zorgen dat men wel zorg accepteert om het leven zo aangenaam mogelijk te maken. Het is maatwerk. De ene wil liefst alles uit handen geven en de ander vindt het weer heel moeilijk om zorg aan te nemen. Zolang mensen de regie willen en kunnen houden blijven ze ook in hun kracht en kunnen hierdoor natuurlijk ook langer zelfstandig blijven wonen. De thuiszorg krijgt een steeds grotere rol in onze maatschappij, we kijken ook naar wat de mensen zelf nog kunnen en proberen ze hierin te motiveren. Vertrouwen houden en activeren in het eigen kunnen is van belang vind ik. Maar zoals gezegd blijft dit maatwerk, dat maakt het werk ook zo mooi, allemaal verschillende individuen.

Op dit moment volg ik een studie tot vitaliteitscoach, ik heb zelf in eerste instantie ook een coaching traject ingekocht om zelf geïnspireerd te worden. Je als mens blijven ontwikkelen, je doelen onderzoeken en een plan hebben vind ik belangrijk om een zinvol en energiek leven te leiden.
Een stukje groei voor de toekomst wordt dan meegenomen in het totaalplaatje van de indicatie. Dit is een nieuwe ontwikkeling in de zorg die te zijner tijd voor zowel de professionals als voor de patiënt nieuw is qua betrokkenheid bij het herstelproces. Een nieuwe weg dus van bewustzijn wat betreft hoeveel zorg je gaat bieden en dit vergt een goede interactie met je collega’s en met de patiënten. Preventie en de capaciteit om zorg te bieden waar nodig, is op maat kwaliteit bieden.

Maar goed, haha na anderhalf jaar stond Marcus in de ijskoude winter hier op het station. In een koffer had hij zijn leven zitten! Boeken, administratie, diploma’s en natuurlijk te weinig kleding. Stap 1 was een winterjas bij de V&D. Maastricht zag er ondanks de kou magisch uit met alle winterverlichting in de stad. Inburgering volgde meteen en daarna heeft hij de opleiding sociaal juridische dienstverlening succesvol afgemaakt wat vanwege de taal toch pittig was.
Inmiddels werkt hij via diverse werk en leertrajecten nu ook in de zorg. Om het jaar bezoeken we zijn familie in Brazilië en iets vaker mijn familie in Brabant.
Als jong meisje kwam ik zelf ook persoonlijk in aanraking met de medische wereld. Ik bleek een auto-immuun ziekte te hebben. Hierdoor zie ik er wat anders uit, dit heb ik maar geaccepteerd haha. Niet supergemakkelijk maar ik schaam me niet, er is nog zoveel moois in de wereld om me op te focussen!
Zo ben ik een enorme fan van lange wandelingen en van stedentrips. We gaan graag uit eten en proberen dan leuke nieuwe eetgelegenheden uit. Ook ben ik dol op filmhuisproducties, we gaan vaker naar Lumiere in Maastricht.

Graag tot ziens hier of daar! Liefs van Chantal.

Een van onze jongste medewerksters met al heel veel werk- en levenservaring!

“Hallo, mijn naam is Romy en ik ben nu 24 jaar en via diverse scholing, werk- en levenservaring helemaal op mijn plek in de thuiszorg.

De opleiding verpleegkundige niveau 4 heb ik in 2021 afgerond zodat ik dit ook kan toepassen in mijn dagelijkse werk voor Hart voor Zorg en Welzijn.

Op dit moment doe ik met name de helpende routes bij de stichting maar ook op kantoor werk ik mee door bijvoorbeeld de plannen van aanpak te maken voor de Gemeente. Als helpende zijn mijn taken onder andere medicatie aanreiken, individuele begeleiding, algemene dagelijkse levensverrichtingen zoals wassen, douchen en aankleden, steunkousen en natuurlijk het sociale aspect van de mens goed in de gaten houden. Mijn opleidingen zijn daar ook naar en ik ben nog lang niet klaar met verder leren.

In de praktijk werd dit veel activiteitenbegeleiding, onder andere bij dak- en thuislozen. Je helpt mensen structuur aan te brengen in hun leven. Er speelt daar veel problematiek rondom agressie, verslaving, hechting. Ik vond het een leuke en interessante doelgroep. Inmiddels heb ik al m’n diploma’s en tevens heel wat werkervaring. In eerste instantie kwam ik, als stagiaire in de ouderenzorg terecht, dit vond ik als meisje van 14 best lastig. Daarna liep ik stage in de gehandicaptenzorg en daarna kwam ik bij de jongeren terecht in een betaalde baan.

Een zware doelgroep maar wel wat helemaal bij mij paste. Van hieruit ben ik weer gaan werken met iets oudere mensen. Ook dit was een pittige doelgroep met problematiek rondom verslaving en psychoses en dergelijke. In deze jaren werd ook mijn opa ziek, daar leerde ik ook beter omgaan met het mentale stuk rondom de ouderenzorg. Ook zag ik natuurlijk weer veel terugkomen van de verpleegtechnische handelingen die het verzorgende personeel bij mijn opa deed.

Ik zat heel veel bij hem. Alzheimer had hij, hij voelde zich vaak eenzaam. Ik ben altijd dol op mijn opa en oma geweest, ik was vaak bij hun. De eenzaamheid bestrijden was wat we probeerden te doen voor hem. De affiniteit met ouderen was voor mij helemaal teruggekomen.

Op dat moment werkte ik in een soort flexpool in de zorg, dat wil zeggen dat ik erg vaak stand by moest staan en er voor mijn gevoel geen privéleven mogelijk was. Op advies van mijn oma heb ik contact gelegd met Astrid. En ik mocht bij Hart voor Zorg en Welzijn beginnen!

Mijn oma was altijd zo positief over deze stichting! Na het overlijden van mijn opa, hij kreeg ook nog darmkanker, zat mijn oma in een heel diep dal. Ze huilde veel, ook als ze andere koppels op leeftijd zag als we eens koffie gingen drinken. Via Astrid kon ze mee gaan zwemmen en naar de fysio bij de Thermen. Het was heerlijk om oma weer af en toe blij te kunnen zien. Ze bloeide helemaal op. Veel van mijn collega’s kennen mijn oma Jose wel. Tot onze grote schrik en verdriet overleed ze een paar maanden terug. Toch onverwachts. Het is nu een zaak om dit te accepteren. Ze had het niet zo makkelijk meer zonder opa.

Liefs en tot ziens! Romy”

Hallo mensen!
Mijn naam is Zuleyha Ozdemir en ik ben geboren in 1974 in Genk.

Ik heb een lange carrière in verzorgingstehuizen achter de rug. Gedurende deze periode heb ik mijn vaardigheden verbeterd door diverse interne opleidingen te volgen. Mijn expertise strekt zich uit van tiltechnieken en omgaan met materialen tot zwachtelen, stomaverzorging, medicatietoediening en omgaan met dementie. Op de afdeling voor dementie heb ik ook langere tijd gewerkt en daar heb ik vele bijzondere momenten ervaren.

Mijn doel was om de best mogelijke zorg te bieden aan ouderen, en daarbij combineerde ik mensenkennis en verzorging. Het was een hartverwarmende ervaring om met liefde en geduld deze speciale groep mensen te benaderen en te behandelen. Zelfs het verzorgen van hun uiterlijk, zoals het opmaken van hun gezichten en het verzorgen van hun haar, gaf mij een gevoel van voldoening alsof ik voor mijn eigen ouders zorgde.

Hoewel ik aanvankelijk dacht dat ik met pensioen zou gaan op deze werkplek, kreeg ik een uitnodiging om elders te gaan werken, na hierover nagedacht te hebben ging ik voor deze kans bij Hart voor Zorg en Welzijn en hier heb ik nog geen enkele saaie dag gehad.

Ik geniet van mijn werk en voel me enorm gesteund door de organisatie, zowel op professioneel als persoonlijk vlak. Ze hebben oprechte interesse in ons als medewerkers.

Naast de gebruikelijke zorgtaken vind ik het ook fijn om ervoor te zorgen dat mensen er mooi uitzien volgens hun eigen wensen. Het geeft me een goed gevoel om hen lachend uit te zwaaien. Ik stimuleer en help mensen om toch dat kopje koffie buiten te drinken of dat bloemetje te halen. Mijn werk is afwisselend en momenteel voel ik me vervuld.

We hebben drie prachtige dochters, een Roemeense zwerfhond. Na mijn werk kook ik graag, zijn we graag samen met de kinderen, vieren onze vakanties in Turkije, we houden er van om uit te gaan met vrienden en familie en ik wandel graag met de hond.

Mijn ouders zijn van Turkse afkomst en hebben elkaar ontmoet in België.
Het mooie van deze cultuur vind ik het lekkere eten en de vakanties daar, we spreken de taal en kennen de gebruiken, zoals het samenkomen met de familie als er problemen zijn, maar zeker ook het verbindende samen eten en de ramadan die vol mooie symboliek zit en waarin we met liefde delen met mensen die het op dat moment zwaarder hebben dan wijzelf.

Ik hoop jullie eens te ontmoeten, groetjes!

“Hallo mensen! Ik ben Josephine Huntjes uit Berg en Terblijt.

Rond mijn 18e ben ik gestart in de zorg, verzorgende IG past het beste bij me bleek na oriëntatie, dit omdat er als verpleegkundige ook redelijk wat kantoorwerk bij komt kijken. Ik werk liever zoveel mogelijk met de cliënten zelf.

Eerst heb ik een periode gewerkt bij een grote organisatie, daarna bij een kleinere maar deze ging dicht wegens omstandigheden. De cliënten konden toen deels over naar Hart voor Zorg en Welzijn, en ik ook, super! Ik kan het werk goed combineren met mijn privé leven waar ik erg van geniet met mijn man en 2 kinderen.

Op een gemiddelde werkdag zijn mijn taken onder andere het helpen bij de algemeen dagelijkse levensbehoefte, zoals wassen en douchen, helpen met aankleden, steunkousen aantrekken, ontbijt maken, wondzorg, insuline spuiten, stomazorg, katheterzorg.. Maar ook een praatje maken en luisteren hoe het gaat, sommige mensen zijn helaas ook wat eenzaam.

Met aandacht en contact de taken doen geeft me rust en voldoening. Per dienst kom ik bij een man of 10 thuis. Het is heel leuk om meteen een beeld te krijgen bij de mensen thuis, door fotos van de kinderen en kleinkinderen, hun huisdieren. Het is fijn om in de persoonlijke leefwereld te komen. Alsof je “gewoon” op bezoek komt, de cliënt is in charge en blijft zo in zijn kracht. Het is ook fijn om wat extra’s te kunnen doen voor iemand als er wat is voorgevallen, die ruimte hebben we gelukkig.

Hart voor Zorg en Welzijn is een klein bedrijf, dat is prettig wat zo bouw je een band op met je collega’s en met de cliënten. Het team bestaat nu uit een man of 15 met de zzp ers erbij en het is prettig als je iedereen kent.

We hebben thuis een hond. Vroeger ook katten, cavia’s, schildpadden, papegaaien, fretten, konijnen, chinchilla’s kippen etc. ,niet tegelijk gelukkig hahaha. Zelfs een jaar in de dierenwinkel van mijn moeder gewerkt vroeger om goed te checken welk werk ik nou echt wilde doen in mijn leven.

Ik ervaar heel veel plezier met tijd doorbrengen met mijn gezin, sporten, wandelen, hardlopen fitness….niet te fanatiek maar met mate en lekker bezig zijn. Rust, regelmaat en structuur doet me goed. Ik ben een tevreden mens!

Groetjes en tot ziens!”

“Hallo mensen!

Sinds 2018 werk ik als verzorgende IG bij stichting Hart voor Zorg en Welzijn. Mijn loopbaan begon als kapster, maar toen onze twee dochters in ’91 en ’96 werden geboren, koos ik ervoor om fulltime voor hen te zorgen.

In 2002 begon ik als verzorg hulp in een verzorgingshuis, waar ik maaltijden verzorgde, afwaste en met bewoners een praatje maakte. Onbewust bouw je al snel een band op met de mensen daar. Ik kreeg de vraag om als helpende te gaan werken en heb dit zeven jaar gedaan na mijn opleiding.

Dat mijn passie in de verzorging ligt bleek omdat ik andere mensen wil verzorgen zoals ik dat ook bij mijn ouders zou doen.

In eerste instantie genoot ik van teamwerk, maar nu vind ik het zelfstandige werk in de thuiszorg, waar ik me vrij voel juist heel fijn.

Bij Hart voor Zorg en Welzijn heb ik ook mijn opleiding tot verzorgende IG gevolgd.
Naast de vrijheid die de thuiszorg me biedt, voel ik me ook altijd persoonlijk gesteund door de organisatie en mijn collega’s, ook tijdens een moeilijke periode binnen de familie.

In mijn rol horen taken als medicijnen verstrekken, zwachtelen, kleine wonden verzorgen, katheterzakken vervangen, douchen, wassen en aankleden.

Op een ochtend kan ik wel 8-9 mensen helpen met douchen. Geduld is essentieel om ontspannen en plezierig te werken.

Soms bereid ik ontbijt, maak ik bedden op, open ik gordijnen en ruim ik de badkamer op na mijn dienst, het hoort er allemaal bij. Kleding controleren en zorgen dat alles netjes en schoon is.

Het is vooral prettig om extra aandacht te geven aan degenen die wat eenzaam zijn. De interesse die ik toon en de gesprekken vinden plaats tijdens de zorgmomenten.
Meestal loop ik dezelfde route, wat vertrouwen opbouwt. Op een ochtend zie ik gemiddeld 10 tot 14 personen. Het is een dankbaar beroep!

Een bijzondere herinnering is een reanimatie bij een acute hartaanval van een patiënt, toen ik persoonlijk ook door een moeilijke tijd ging.
Ik belde eerst 112; de patiënt wilde geen reanimatie, maar 112 adviseerde dit wel te doen volgens hun protocol. De politie nam het van me over, gevolgd door het ambulancepersoneel.

Ondanks dat ik alles correct deed, was het een heftige ervaring, vooral omdat ik tegelijkertijd de vrouw en de zoon van de patiënt moest bijstaan. Met wat tranen, bloemen en even rust heb ik dit gelukkig goed kunnen verwerken.

Deze gebeurtenis liet me zien dat ik een sterke innerlijke kracht heb.

Mijn man en ik zijn al 40 jaar samen, wat een rijkdom is. Ik geniet enorm van oppassen op onze twee kleindochters.

Onze beide dochters (die ook in de zorg werken) hebben meisjes gekregen, heel gezellig!

Verder haal ik veel plezier uit uit eten gaan, schoonmaken en naar muziek luisteren. Haha, dat zijn dingen waar ik echt van geniet!

Lieve groetjes, Anja”

“Hallo mensen!

Ik ben Monique Renzen (1962) uit Maastricht. Na de Mavo en een administratieve opleiding heb ik op verschillende kantoren gewerkt, waaronder het Annadal Medisch Archief, de Gemeente Maastricht, de Stadschouwburg, de bibliotheek en de SVB.

Mijn leven nam een wending toen mijn vader overleed aangezien mijn moeder al vanaf mijn elfde jaar erg ziek was. Ik besloot mijn baan op te zeggen en me te wijden aan de zorg voor haar. Veertien jaar lang heb ik mijn moeder ondersteund, ik had toen 2 kleine kinderen. Mijn man, broer en schoonzus hielpen ook tijdens deze uitdagende periode.

Na het overlijden van mijn moeder nam ik een rustperiode, maar mijn roeping om anderen te helpen bleef. Ik vond mijn weg naar de thuiszorg, waar ik mensen ondersteunde in hun eigen huis en hielp met huishoudelijke taken. Via mijn dochter Maud kwam ik na een tijd bij Hart voor Zorg en Welzijn terecht, waar ik nu al meer dan vijf jaar met plezier werk.

Ik begon als huishoudelijk medewerker en besloot een opleiding in de verzorging te volgen. Dit vond ik best spannend vanwege mijn leeftijd en ik was al 40 jaar uit de schoolbanken. Achteraf viel het mee en ben ik zo blij en trots dat ik het klaar speelde!

Momenteel werk ik 24 uur per week, waarbij ik zorg verleen en dagactiviteiten organiseer. Mijn dag in de dagbesteding omvat bijvoorbeeld boodschappen doen, koken, gezamenlijk eten, knutselen en bij mooi weer tijd doorbrengen in de tuin. In de zorgroute start ik om 8 uur en ondersteun ik cliënten met bijvoorbeeld douchen, koffie, het ontbijt en steunkousen aandoen…

Hoewel mijn hart bij de cliënten in de zorgroute ligt, geniet ik ook van het sociale aspect van de dagbesteding. Onze gasten houden ervan om traditioneel te eten bij ons. We moedigen elkaar aan, maar niets is verplicht. Favoriet is de bingo met kleine prijsjes, kleuren en bloemstukjes maken.
We knutselen rondom thema’s zoals carnaval, Pasen en Kerst.

De tuin is echt een hoogtepunt, het doet iedereen goed om buiten te zijn met mooi weer.

In mijn persoonlijke leven ben ik positief ingesteld en breng ik graag tijd door met mijn kinderen en kleindochter. Carnaval is een passie van mij, hoewel ik de laatste jaren minder uitga, geniet ik nog steeds van een uurtje in de stad.

We hebben al meer dan 20 jaar een caravan in Spanje. Tijdens de vakanties gaan we daarheen, waar ik nu een bekend gezicht ben in het dorp haha.

Ik ben heel tevreden met mijn leven zoals het is”.

“Hallo ik ben Maud Renzen uit Maastricht (1992) en ik ben in 2010 in de zorg begonnen.

In België heb ik eerst de zorgkundige opleiding gedaan. Daarna, in Maastricht, opgeleid tot verzorgende IG en verpleegkundige.

Mijn werkzaamheden zijn stapsgewijs ontwikkeld; mensen uit bed helpen en met het eten helpen, douchen/ wassen en aankleden en hulp bij het sociale aspect. Daarna ook spuiten zetten, met stoma’s en katheters werken en bijvoorbeeld zwachtelen. Nu ook bloedprikken, drains -en infusen aanleggen en morfine pompen bedienen.

Tussentijds zijn er altijd bijscholingsdagen om de kennis actueel te houden en nieuwe handelingen eigen te maken.

Het leven zelf is ook een goede leerschool, door vallen en opstaan zowel prive als op werkgebied heb ik veel geleerd. Je werkt altijd met mensen en mensenkennis en van mensen houden blijft de leidraad in mijn werk.

Ik heb vanaf 2010 ervaring in de ouderenzorg en veel mensen hebben een gebruiksaanwijzing, we zijn allemaal uniek!
Wat ik toch vaker tegenkom is dementie, eenzaamheid en wantrouwen. Mensen met autisme, familie problematiek en er is soms samenwerking met GGZ instanties.
Los van diagnoses kijk ik per persoon wat de beste manier van benaderen en samenwerken is.

Momenteel wissel ik mijn werk af door half in de thuiszorg te werken en half in een verpleeghuis. In het verpleeghuis zijn bepaalde verwachtingen om alles gestructureerd te laten verlopen en bij de mensen thuis is alles wat meer op persoonlijke voorkeuren ingericht en is er minder tijdsdruk.

Ik ben al wat jaren betrokken bij Hart voor Zorg en Welzijn en het werken in de thuiszorg doet me goed. Vaak heb ik een vaste route en dat is zowel voor mij prettig maar zeker ook voor de cliënten die je toch in een intieme setting meemaakt.

Door mijn huidige ervaring met mensen wil ik me in de toekomst ook meer in gaan zetten bij de psychiatrie. Het is dan meer een combinatie zijn medische ondersteuning en het omgaan met de diagnose.

Als ZZP’er is het fijn om breed inzetbaar te zijn en afwisselend werk te hebben en me te blijven ontwikkelen.

Thuis hebben mijn vriend en ik drie honden en verwachten we ons eerste kindje.
We zijn ons leven aan het opbouwen met rust, leuk werk en liefde.

Wat ik ook gezellig vind is shoppen, naar terrasjes en uit eten gaan, lekker lopen met de honden en met vriendinnen op pad. Dit is een heerlijke levensfase!

Tot ziens!”

Hallo allemaal!

Ik ben Simone van der Kuip en sinds november 2022 ben ik in dienst van het Hart voor Zorg en Welzijn team als wijkverpleegkundige.

In mijn familie werken ook een aantal mensen in de gezondheidszorg en zo werd de stap naar HBO-V opleiding (verpleegkundige), na een rechtenstudie, voor mij snel duidelijk en achteraf ook de juiste!

Ik heb lang geleden in een thuiszorg technologie team gezeten en daar ken ik mijn huidige collega Chantal van. Tussendoor ben ik een tijd werkzaam geweest in Den Bosch op de afdeling recovery. Terug in Maastricht heb ik bij het MUMC de opleiding dialyseverpleegkundige gedaan en vervolgens ben ik daar 12 jaar in dienst geweest.

Onregelmatig werken vond ik na een tijd toch erg zwaar, ook in combinatie met de opvoeding van onze dochter. Hierdoor werd de keuze gemaakt voor een baan met kantoortijden bij de GGD, daarna ben ik begin 2020 aan de slag gegaan als wijkverpleegkundige.

Dit bevalt me heel erg! Het is een functie waar je mensen direct kunt ondersteunen.

Ik ben verheugd over mijn onbetaald verlof dit jaar. 6 weken mag ik gaan werken op het geboorte eiland van mijn vader Grenada (Zuid Amerika). Daar woont veel familie van ons. Het is fijn om te kunnen gaan helpen bij het dialysecentrum daar, in mijn functie als dialyseverpleegkundige. Doordat er een tekort aan personeel is, ontvangen de mensen te weinig dialysebehandelingen.

In mijn huidige functie bij Hart voor Zorg en Welzijn werk ik in de ochtenden in de route en in de middag regelen Chantal en ik alles dat geregeld en gecoördineerd moet worden. Dit is bijvoorbeeld de WLZ aanvragen, familie gesprekken , medicatiebeleid verwerken, multidisciplinaire overleggen met andere betrokken specialisten, aanspreekpunt zijn voor de collega’s en intakes doen bij nieuwe aanmeldingen.

Het werken bij HVZW verschilt erg van bijvoorbeeld van grotere organisaties waar ik werkzaam was, omdat de lijnen hier erg kort zijn. Iedereen doet wat ie moet doen zonder taken aan andere afdelingen te besteden.

De leiding checkt ook, met oprechte interesse, of we balans hebben binnen onze werk en privé situatie.

De cliënten zijn erg blij dat ze ondersteund worden om zo lang mogelijk thuis te blijven wonen en die waardering wordt gelukkig ook erg geuit naar ons.

Naast deze werkzaamheden heb ik ook plezier in het werk als ambulant pedicure.

Groetjes en tot ziens! Simone

Hoi, ik ben Lilian Gerards uit Maastricht (1959)

Vanaf 2017 ben ik vrijwilligster bij de dagbesteding van Hart voor Zorg en Welzijn.

Thuis hadden we vroeger café met een zaaltje waar je kon kienen en er werden allerlei feesten gehouden. Ook was er een sportschooltje bij.

Zo rolde ik in het helpen bij de werkzaamheden achter de bar en met mijn vriendin koffie en soep verkopen bij het kienen, dat was erg leuk.

Mijn eerste echte baan was bij het Wiener naai atelier als hoofdcontroleuse. Na 14 jaar ben ik als gastvrouw begonnen in het staargebouw en de schouwburg.

Een mooie tijd, en ik heb toen enorm veel geleerd van het werken met mensen en als bonus ook veel artiesten van dichtbij ontmoet zoals Elvis Costello, UB40, Level 42 en er leuke gesprekjes mee gehad. Als ik niet hoefde te werken kon ik naar de voorstellingen toe.

Het toneelleven, zeker de verhalen die gespeeld worden, is erg interessant.

Toen mn dochter Gina werd geboren ben ik me gaan richten op haar opvoeding, maar ik heb haar wel altijd meegenomen overal heen.

Na een paar jaar heb ik het werk in de horeca weer opgepakt. Ook ben ik in die periode gaan werken in het kousenhuis. Ik werkte in de verkoop, mooie producten en leuke collega’s!

Mijn laatste banen waren bij Trajekt en in een wassalon, maar op een gegeven moment was het genoeg. Tijd om meer voor mezelf te gaan zorgen en mijn grenzen te voelen. In deze tijd verloor ik Martin, mijn levenspartner en soulmate en ging ook Gina volwassen het huis uit.

Gelukkig heb ik een goede basis van thuis uit en veel steun van vrienden en familie. Tijd voor mezelf dus, mijn ontwikkeling en gezondheid.

Ik begon als vrijwilligster bij Hart voor Zorg en Welzijn. Astrid ken ik al een jaar of 30 en dat vertrouwen zat zo goed dat ik deze stap heb gezet.

De organisatie past bij me. Het zorgen voor de mensen, wat ik in mijn familie steeds minder kan doen omdat er mensen wegvielen, zit in mijn bloed.

Trots op en respect voor de groei van het bedrijf en de persoonlijke aanpak. Mensen kunnen thuis blijven wonen door het aanbod dat er in de zorg wordt geboden.

Ik geniet van muziek, uitstapjes, vakanties en van het contact de familie en van de teckel van Gina, Netteke haha. Mijn betrokkenheid bij de kinderen en kleinkinderen (van Martin) doen me goed.

De gewone dingen zijn niet vanzelfsprekend. Het echte contact, in elkaars ogen kijken, praten, luisteren daar gaat het om. En als iemand gelukkig is dan gunt ie dat een ander ook…Liefs Lilian.”

Maak kennis met onze andere medewerkers via https://www.hartvoorzorgenwelzijn.nl/medewerkers/